Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

Περίεργες καταστάσεις στο Κολλέγιο Αθηνών (ή το πως η διαπλοκή δεν αφήνει να πέσει το φως της δημοσιότητας σε σοβαρές υποθέσεις)

Μια από τις τελευταίες εκδόσεις της "Εφημερίδας των Συντακτών" ανακίνησε ένα θέμα που τα περισσότερα ΜΜΕ έχουν αφήσει στο περιθώριο παρότι θα έπρεπε να του δώσουν χρόνο και χώρο και μάλιστα αρκετό. Κι έτσι όμως το θέμα πέρασε "στα ψιλά", πράγμα που αδικεί την υπόθεση και αποδεικνύει ότι παρά τις ανακοινώσεις που έχουν βγει, κάποιοι έχουν τόσο ισχυρές διασυνδέσεις με ιδιοκτήτες και μεγαλοδημοσιογράφους που θέματα σαν κι αυτό, "θάβονται" αμέσως. 

Ακόμα και ο ισχυρισμός ότι "η είδηση δεν αφορά τους 'Ελληνες, τους οποίους απασχολούν άλλα σοβαρότερα ζητήματα" δεν είναι σοβαρός: μπορεί μεν το θέμα ν' αφορά το Κολλέγιο Αθηνών (ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα που ο μέσος Έλληνας δεν πρόκειται να περάσει ποτέ ούτε την πόρτα του και το οποίο δεν χρηματοδοτείται από το Δημόσιο), αλλά η βαθύτερη ανάγνωση του ιστορικού της υπόθεσης καταδεικνύει το μέγεθος του νεποτισμού και της διαπλοκής που έχει καταβάλει τα υψηλότερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Όταν υπάρχουν τέτοιες έριδες και σαφείς καταγγελίες κακοδιοίκησης σε ιδρύματα που "εκπαιδεύουν" μέλλοντες διαχειριστές της εξουσίας και του επιχειρηματικού κόσμου, φανταστείτε τι μπορεί να συμβαίνει αλλού...Αναμένουμε την παρέμβαση του Υπουργείου Παιδείας το οποίο έχει υποχρέωση να εποπτεύει όλους τους εκπαιδευτικούς οργανισμούς της χώρας...

Την άμεση παρέμβαση του υπουργείου Παιδείας για διοικητικό και οικονομικό έλεγχο στο Κολλέγιο Αθηνών ζήτησε προ ημερών η ΟΙΕΛΕ έπειτα από την αποκαλυπτική δικαστική απόφαση δικαστηρίου της Νέας Υόρκης. Σύμφωνα με την απόφαση η διοίκηση του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (σσ Κολέγιο Αθηνών) έχει φροντίσει ώστε να διαιωνίζονται συνθήκες αδιαφάνειας, αναξιοκρατίας και διάλυσης εργασιακών σχέσεων στο εκπαιδευτήριο. Αυτό το έκανε μέσω της ρήξης με το άλλο εποπτικό σώμα του Κολεγίου, το Συμβούλιο των Επιτροπών, το οποίο εδρεύει στις ΗΠΑ.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΟΙΕΛΕ:

"Υπό το φως των όσων συγκλονιστικών αποκαλύπτει η δικαστική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Νέας Υόρκης για το Κολλέγιο Αθηνών η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ) ζήτησε σήμερα με επιστολή της από τον υπουργό Παιδείας την ενεργοποίηση του Ν. 682/77 που προβλέπει διοικητικό και οικονομικό έλεγχο του Υπουργείου Παιδείας στα ισότιμα των δημοσίων ιδιωτικά σχολεία. Η προσφυγή της Ομοσπονδίας έχει ως αποκλειστικό στόχο τη διασφάλιση συνθηκών νομιμότητας και διαφάνειας στο εν λόγω εκπαιδευτήριο και την προστασία των εργασιακών συνθηκών των εκπαιδευτικών που παραβιάζονται συστηματικά τα τελευταία 18 χρόνια.

Η ΟΙΕΛΕ ζητά την υπουργική παρέμβαση μετά τη δημοσιοποίηση της απόφασης που αποτελεί κόλαφο για τη διοίκηση του Κολλεγίου Αθηνών. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας της Νέας Υόρκης αποφαίνεται ότι η διοίκηση του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (Ε.Ε.Ι.) του οποίου ηγείται ο Αλέξανδρος Σαμαράς (αδελφός του πρώην πρωθυπουργού) φρόντισε να διαιωνίζονται συνθήκες αδιαφάνειας, αναξιοκρατίας και διάλυσης των εργασιακών σχέσεων στο εκπαιδευτήριο, μέσω της ρήξης με το έτερο εποπτικό σώμα του Κολλεγίου που εδρεύει στην Αμερική, του Συμβουλίου των Επιτρόπων. Οι συνθήκες αυτές διαπιστώθηκαν από Πόρισμα «σοφών» του Χάρβαρντ που κλήθηκε να αξιολογήσει το σχολείο. Ι

Το Κολλέγιο Αθηνών, ένα από τα πιο ιστορικά ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, διοικείται, με βάση νομική συμφωνία του 1929 από δύο σωματεία.

Το Ελληνοαμερικανικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα (ΕΕΙ) του οποίου ηγείται από το 2006 ο Αλέξανδρος Σαμαράς, αδελφός του πρώην πρωθυπουργού και που εδρεύει στην Αθήνα και το Συμβούλιο των Επιτρόπων που απαρτίζεται από επιφανείς Ελληνοαμερικανούς και εδρεύει στη Νέα Υόρκη. Δέον να σημειωθεί ότι το Συμβούλιο των Επιτρόπων διαχειρίζεται το καταπίστευμα του Κολλεγίου. Για λόγους που αναλύονται επαρκώς στη δικαστική απόφαση, η σχέση των δύο πλευρών τέθηκε σε κρίση από τα τέλη της δεκαετίας του '90 και διερράγη, με ευθύνη του νυν Προέδρου κ. Αλέξανδρου Σαμαρά.

Για την κατανόηση των βαθιών αιτιών ρήξης ανάμεσα στη διοίκηση του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (ΕΕΙ) και του Συμβουλίου των Επιτρόπων χρειάζεται μια μικρή ιστορική αναδρομή. Η διοίκηση του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (ΕΕΙ) ζήτησε το 1997 από επιτροπή «σοφών» του Χάρβαρντ να αξιολογήσει το σχολείο. Το πόρισμα της επιτροπής ήταν καταπέλτης για τη διοίκηση του ΕΕΙ. Μεταξύ άλλων, το πόρισμα του Χάρβαρντ μιλούσε για την «επιθετική» ανάμιξη του ΔΣ στην καθημερινή ζωή του σχολείου, την τρομοκράτηση των εκπαιδευτικών και τις κακές σχέσεις με το σωματείο των εκπαιδευτικών (ΣΕΛΚΑ). Μιλούσε ακόμη για τις κακές εργασιακές συνθήκες και την έλλειψη σεβασμού και εμπιστοσύνης εκ μέρους της διοίκησης στα πρόσωπα των εκπαιδευτικών και ων διευθυντών.

Το πόρισμα έκανε ακόμη λόγο για απαράδεκτη ανάμιξη του ΕΕΙ στην καθημερινότητα του σχολείου, όπως πχ στο πρόγραμμα ΙΒ, στην επιλογή του διδακτικού προσωπικού, στις απολύσεις με αδιαφανή κριτήρια κ.λπ. Λόγω της ενασχόλησης του ΔΣ με το micromanagement του σχολείου, δεν υπήρχε κανένα μακροπρόθεσμο πλάνο πχ για μια καμπάνια δωρεών, ή για την τεχνολογική αναβάθμιση του Κολλεγίου που εμφανίζεται παρωχημένο σε αυτό τον τομέα (την εποχή που εκδόθηκε το πόρισμα). Η πιο χαρακτηριστική φράση του πορίσματος ήταν η ακόλουθη: «Ακόμη και ο πιο επιτυχημένος εκπαιδευτικός του κόσμου δεν θα μπορούσε να αποδώσει μέσα στις εργασιακές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στο Κολλέγιο Αθηνών». Βασικός στόχος της διοίκησης του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος, όπως προκύπτει και από την απόφαση, ήταν να μην υλοποιηθούν τα πορίσματα της επιτροπής του Χάρβαρντ για τη βελτίωση του σχολείου.

Το Νοέμβριο του 2007 ο Σαμαράς με επιστολή του προς το Boardof Trustees, τους ενημερώνει ότι παύει κάθε σχέση ανάμεσα στο ΕΕΙ και το Συμβούλιο των Επιτρόπων. Μάλιστα τους καλεί να μην χρησιμοποιήσουν ούτε ένα σεντ του καταπιστεύματος που διαχειρίζονταν οι επίτροποι. (Το Ε.Ε.Ι. ζήτησε από το δικαστήριο να τεθεί το καταπίστευμα υπό τον έλεγχό του, ή υπό τον έλεγχο ανεξάρτητου διαχειριστή!). Μετά από μια σειρά νομικών ενεργειών, φτάνουμε στη δίκη της οποίας η απόφαση εξεδόθη προ ενός μηνός περίπου. Η απόφαση Η λήξη της σχέσης των δύο πλευρών που αποφάσισε μονομερώς το ΕΕΙ κρίνεται άκυρη Το καταπίστευμα παραμένει υπό τη διαχείριση του Συμβουλίου των Επιτρόπων Δεν υπάρχει η δυνατότητα μονομερούς καταγγελίας της σχέσης των δύο πλευρών από κανένα από τα δύο σωματεία. Αντιθέτως, εξακολουθούν να ισχύει το προηγούμενο από το 1929 νομικό καθεστώς και η συμφωνία του 2004.

Προκαλεί έκπληξη το απόσπασμα της απόφασης που αναφέρεται στον Αλέξανδρο Σαμαρά και στην κατάθεσή του. Ο δικαστής έκρινε ότι η κατάθεση Σαμαρά ήταν προκλητική, αόριστη και αλαζονική, «ανάξια για να ληφθεί υπόψη» και την απέρριψε στο σύνολό της. Την αποκάλεσε, επίσης, «σκηνοθετημένη» και «γνήσια σοφιστεία» με κατασκευασμένα στοιχεία που είχαν ως στόχο να τον ξεγελάσουν.

Η καταγεγραμμένη άποψη του Αμερικανού δικαστή δεν αποτελεί μόνο ένα ισχυρό ηθικό και πολιτικό χτύπημα εναντίον ενός εκ των επιφανέστερων μελών της ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας. Αποτελεί ταυτόχρονα κόλαφο για το σύνολο της ελληνικής ελίτ που εν Ελλάδι παίρνει ό, τι θέλει με την ανοχή της εκάστοτε κυβέρνησης, λειτουργώντας ως κράτος εν κράτει, στο εξωτερικό όμως απογυμνώνεται ηθικά αποκαλύπτοντας τη διαχρονική θεσμική ένδεια της χώρας."

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2016

Καινούργια ψέμματα του ΔΝΤ (ή το πως θ' αναγκαστούμε στο τέλος να υποστηρίξουμε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ)

Η έκφραση "πουλάω φύκια για μεταξωτές κορδέλες" ταιριάζει απόλυτα στην ελληνική πολιτική σκηνή εδώ και δεκαετίες. Οι Έλληνες πολιτικοί αποφεύγουν συνειδητά να πουν την αλήθεια στον ελληνικό λαό, όχι για να μην μας στεναχωρήσουν, αλλά για να μπορέσουν να κρατηθούν στην εξουσία όσο το δυνατόν περισσότερο, με απώτερο σκοπό να εξυπηρετήσουν υμετέρους. Και να ήταν οι υμέτεροι άξιοι, θα το δεχόμασταν. Αλλά έλα που οι περισσότεροι απ' αυτούς είναι "τενεκέδες ξεγάνωτοι" που έλεγε και ο αλήστου μνήμης Βαγγέλης Γιαννόπουλος...

Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως αυτός που λέει ψέμματα και προσπαθεί να πουλήσει τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες, δεν είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι γιατί δεν έχει πει (και συνεχίζει να λέει) εκατοντάδες ψέμματα - αλλά γιατί η αλήθεια είναι απλή: Το ΔΝΤ ναι μεν υποστηρίζει ότι τα πλεονάσματα του 3,5% δεν είναι βιώσιμα και είναι αδύνατον για να επιτευχθούν, αλλά αντί να πιέσει τους υπόλοιπους δανειστές στο να μειώσουν τις απαιτήσεις τους και να ζητήσουν πράγματα που μπορούν να γίνουν - αναγνωρίζοντας τις τεράστιες και μάταιες θυσίες του ελληνικού λαού - υποχωρεί και λέει "για να τα κάνουμε βιώσιμα ας πάρει η ελληνική κυβέρνηση νέα μέτρα".

Από τη στιγμή όμως που ζητάει κάτι τέτοιο πρέπει να είναι έτοιμο να σηκώσει το βάρος της κατακραυγής που θα έρθει από οποιονδήποτε έχει λίγο μυαλό στο κεφάλι του. Εκεί όμως βρίσκεται και η πονηριά του: καθότι κατά βάθος (όπως όλοι όσοι έχουν εξουσία) ζητάει τη "λαϊκή αναγνώριση", βγάζει στη δημοσιότητα ένα τεραστίων διαστάσεων κείμενο, το οποίο είναι γραμμένο σε γλώσσα απλή, και προσπαθεί - διαστρέφοντας και βιάζοντας την αλήθεια - να μας πείσει ότι "το ΔΝΤ δε ζητάει λιτότητα" αλλά "εξορθολογισμό" και ρίχνει το φταίξιμο στην "κακή ελληνική κυβέρνηση".

Βέβαια το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Γιατί παρακάτω λέει ότι για την αποτυχία των μνημονίων φταίνε το αφορολόγητο, οι φοροαπαλλαγές (των ιατρικών εξόδων και του επιδόματος θέρμανσης) και οι συντάξεις. Για όποιον αντέξει να διαβάσει παρακάτω (γιατί η λογική αντίδραση όσων παρακολουθούν την υπόθεση τα τελευταία 5 χρόνια θα ήταν να κλείσει το κείμενο και να πάει στην αστυνομία να καταθέσει μήνυση για προσβολή νοημοσύνης), τα τζιμάνια του ΔΝΤ παραθέτουν πίνακες και στοιχεία τα οποία απλώς δεν εξηγούν ΤΙΠΟΤΑ, ενώ αντίθετα ενισχύουν την πεποίθηση ότι μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Καταλήγει δε ότι πρέπει να μειωθεί το αφορολόγητο και οι συντάξεις. Μόλις δε γίνουν αυτά (μαζί με τη φορολόγηση των τραπεζικών συναλλαγών - που προφανώς το ΔΝΤ θεωρεί φιλολαϊκό μέτρο, γι' αυτό και το προτείνει στην κυβέρνηση), όλα θα φτιάξουν στην χώρα μας και η ανάπτυξη θα έρθει.

Το όλο σκηνικό θυμίζει την ταινία "Ο Κύριος Πτέραρχος" με τον Χατζηχρήστο: κάποιοι χωρικοί περνάνε τον Χατζηχρήστο ως "πτέραρχο" επειδή φοράει τη grande στολή του θυρωρού, αυτός αρχίζει και τους λέει διάφορα που δεν καταλήγουν πουθενά και δε βγάζουν νόημα, και οι χωρικοί μένουν με το στόμα ανοιχτό αναλογιζόμενοι το πόσο σπουδαίος είναι. Έτσι και το ΔΝΤ: ξέροντας ότι λίγοι θα διαβάζουν τις αερολογίες τους (ειδικά αν αυτές είναι 40 σελίδες), βάζουν ένα πηχυαίο τίτλο και παρακάτω γράφουν-γράφουν, καταλήγοντας σε κάτι που ακυρώνει τον τίτλο τους. Αυτό δεν έχει σημασία βέβαια. Η εντύπωση δημιουργήθηκε. Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Εμείς όμως θα τη σπάσουμε στο ΔΝΤ και τους υποστηρικτές του: Η μείωση συντάξεων δεν είναι μέτρο λιτότητας; Ανεξάρτητα με το αν είναι δίκαιο ή όχι (που ΔΕΝ είναι, γιατί η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που παίρνουν συντάξεις έχουν πληρώσει ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΕΣ εισφορές απ' αυτά που εισπράττουν ενώ τα ασφαλιστικά τους ταμεία έχουν λεηλατηθεί  πάρα πολλές φορές), ποιος αλήθεια στηρίζει την ελληνική οικονομία; Από που πληρώνονται τα μηνιαία έξοδα σε μια οικογένεια 2 ανέργων και 3 παιδιών όταν υπάρχει συνταξιούχος; Δεν τους κόβει το μυαλό, ότι αν μειωθούν οι συντάξεις θα μείνουν στο δρόμο οικογένειες; Μάλλον όχι.

Επίσης δεν είναι μέτρο λιτότητας, όταν κάποιος που βγάζει 10000 ευρώ το χρόνο αναγκαστεί να πληρώσει άλλα 800 ευρώ φόρο; Πως θ' ανταπεξέλθει;

Ας είμαστε λοιπόν σοβαροί. Να βαρέσουμε (ΛΕΚΤΙΚΑ) τον ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτά που κάνει και γι' αυτά που υποσχέθηκε να κάνει και δεν έκανε. Αλλά όχι επειδή δε θέλει να κατεβάσει το αφορολόγητο στα 5000 χιλιάρικα ή επειδή ΔΕΝ μειώνει τις συντάξεις...

Ήρθε η ώρα ν' αναλάβει το ΔΝΤ τις ευθύνες του. Την εικόνα του, ΔΕΝ θα τη φτιάξει στην Ελλάδα με ψέμματα...

Ήρθε επίσης η ώρα, ν' αναλάβει και η αντιπολίτευση στην χώρα μας τις ευθύνες της. Αντί να δημιουργηθεί ένα μέτωπο απέναντι στα όσα τρελά ζητούν οι δανειστές (κατά συνέχιση των πρακτικών ΣΥΡΙΖΑ), βλέπουμε συναίνεση με τους απέξω - εις βάρος του λαού. Ξεχνούν όμως ότι για να κυβερνήσουν και αυτοί (ξανά) θα πρέπει να υπάρχουν "υπήκοοι". Και όπως πάει το πράγμα στο τέλος θα μείνουν μόνο οι εγκλωβισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες των νησιών. Οι υπόλοιποι ή θα έχουν πεθάνει ή θα έχουν φύγει...

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί στις εκλογές και θα πάει σπίτι του. Μέχρι τότε όμως πρέπει να γίνει κάτι - απ' όλους, γιατί το μέλλον της χώρας είναι δυσοίωνο.

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

Σοφές συμβουλές από την Ελληνική Αστυνομία

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο στη ζωή ενός πολίτη, όταν ένας δημόσιος οργανισμός ταγμένος στην ασφάλεια και προστασία του σκύβει με σεβασμό και αγάπη πάνω από τις ανάγκες του. Όταν αφουγκράζεται βρε αδερφέ τα προβλήματά του, προτείνει λύσεις και παίρνει μέτρα για την ανακούφισή του.

Και ναι για να μη σπάτε το κεφάλι σας, τι μας έπιασε, θα σας πούμε ότι ειρωνευόμαστε. Και η αφορμή είναι πρόσφατη, και έρχεται ως κορωνίδα στο κεφάλαιο "Δούλεμα από Δημόσιες Υπηρεσίες που Προσπαθούν να Ρίξουν τις Ευθύνες Αλλού": Δε συνηθίζουμε να σχολιάζουμε ανακοινώσεις δημοσίων οργανισμών - ειδικά της αστυνομίας -δεδομένου ότι οι καιροί είναι πονηροί. Αλλά όταν έχουμε ανακοινώσεις όπως η παρακάτω, δεν μπορεί παρά να γράψουμε δυο κουβέντες.

Επειδή τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια ανησυχία στους πολίτες για τα κρούσματα κλοπών (που γίνονται συνήθως μ' επαγγελματικό τρόπο - εξ' ου και σχεδόν καμία από τις παρακάτω συμβουλές δεν έχει ουσία) και επειδή πλησιάζουν Χριστούγεννα, που είναι η κατεξοχήν περίοδος δράσης κλεφτών - λωποδυτών, η ΕΛ.ΑΣ. εξέδωσε μια ανακοίνωση με "συμβουλές για την προστασία του σπιτιού (μας)".

Σας τις παραθέτουμε με το απαραίτητο σχόλιο:

- Τοποθετήστε στην κύρια είσοδο της πολυκατοικίας µηχανισµό αυτόματου κλεισίματος πόρτας (θα μπορούσε να προσθέσει "εναλλακτικά βάλτε έναν από τους ανέργους της πολυκατοικίας να εκτελεί χρέη θυρωρού για να περνάει την ώρα του").

- Κλειδώνετε την κύρια πόρτα / τις κύριες πόρτες του διαµερίσµατος µε κλειδαριά ασφαλείας (αλήθεια πως δεν το σκεφτήκαμε; Γρήγορα στον αλουμινά της γειτονιάς, ν' αλλάξουμε την κουρελού που είχαμε για πόρτα.)

 - Κλειδώνετε πάντα όταν φεύγετε, ακόµα κι αν πρόκειται να απουσιάσετε για µικρό χρονικό διάστηµα (απλώς ασχολίαστο).

 - Μην αφήνετε ποτέ την κύρια είσοδο ανοιχτή µε στηρίγµατα και προσέχετε ιδιαίτερα αν σας ακολουθήσει κάποιος µέσα στο κτίριο (Τώρα ποιος ο λόγος να έχει κάποιος πόρτα ασφαλείας και να την έχει ανοιχτή με στηρίγματα, απλώς μας ξεπερνάει).

- Τα συστήµατα ασφαλείας της κυρίας εισόδου (θυροτηλέφωνο µε οπτική εικόνα), θα πρέπει να σας επιτρέπουν να αναγνωρίζετε και να ελέγχετε τους επισκέπτες σας (δηλαδή; Θα υπάρχει "οπτική εικόνα" (sic) η οποία δε θα επιτρέπει την αναγνώριση; Και όταν λέει έλεγχο τι εννοεί; Πλήρες βιογραφικό; )

- Μην ανοίγετε ποτέ την πόρτα, χωρίς να βεβαιωθείτε ότι γνωρίζετε τον επισκέπτη. (και αν είναι ο ταχυδρόμος που άλλαξε; Το courier που φέρνει ένα πακέτο; Το παιδί από το σουβλατζίδικο; Na μην του ανοίξουμε; Υπάρχει δηλαδή κάποιος που λέει "απλώς χτυπάω ανοίξτε μου;" και του ανοίγουν; )

- Μην αφήνετε ποτέ τις πόρτες των εξόδων κινδύνου ανοιχτές µε στηρίγµατα (επαναλαμβάνονται).

- Μην αφήνετε ποτέ ξεκλείδωτες ή ανοιχτές τις πόρτες και τα παράθυρα των µπαλκονιών (ακόμα και αν είμαστε μέσα εννοεί μάλλον, γιατί για το αν λείπουμε είναι μάλλον αυτονόητο).

- Αποφεύγετε να δίνετε τα κλειδιά του σπιτιού σας σε τρίτους (να το δώσoυμε στον αδερφό μας ή τη μάνα μας για μια ώρα ανάγκης ή απαγορεύεται; Και αν φύγω ταξίδι και πρέπει κάποιος να μου ποτίζει τα λουλούδια  ή να μου ταϊζει τη γάτα ή να προσέχει μήπως γίνει καμία διαρροή, να μην το δώσω στο γείτονα που τον ξέρω 20 χρόνια; )

- Όταν µετακοµίζετε να αλλάζετε τις κλειδαριές και τα κλειδιά. Μην αφήνετε δεύτερα κλειδιά της οικίας σας, κάτω από γλάστρες ή χαλάκια (πάλι καλά που αυτά τα έβαλαν μαζί. Ερώτημα: μπορεί κανείς ν' αλλάξει την κλειδαριά και να κρατήσει τα ίδια κλειδιά; )

- Μην αφήνετε ποτέ µεγάλα χρηµατικά ποσά ή αντικείµενα αξίας στο σπίτι σας και µην γνωστοποιείτε στον κοινωνικό και επαγγελµατικό σας περίγυρο τα περιουσιακά στοιχεία που φυλάσσεται στην οικία σας. (σωστή η πρώτη παρατήρηση. Για τη δεύτερη, αυτό μάλλον σημαίνει ότι θα πρέπει να σβήσω από το Facebook τη φωτογραφία που είμαι στον καναπέ με τα μετρητά και τα χρυσαφικά της γιαγιάς αγκαλιά).

- Τα γκαράζ και οι αποθηκευτικοί χώροι είναι στόχος. (Tρομοκρατικός; Και αυτό σημαίνει τι; Να τα γκρεμίσουμε; )

- Μία καλή λύση θα ήταν, εφόσον υπάρχει η οικονομική δυνατότητα, να εγκαταστήσετε ένα σύστηµα συναγερµού - ασφαλείας, σε εμφανές σημείο. (Δηλαδή οι πόρτες ασφαλείας, τα θυροτηλέφωνα με "οπτική εικόνα" κ.ο.κ. τα δίνουν κάπου τζάμπα και δεν τo ξέρουμε;).

Ειλικρινά θα θέλαμε να γνωρίσουμε εκείνους, που αντιγράφοντας συνήθεις πρακτικές ξένων κρατικών οργανισμών και υπηρεσιών ασφαλείας, προτείνουν πράγματα αυτονόητα, χωρίς όμως να προτείνουν λύσεις για την αντιμετώπιση του εγκλήματος.

Το επόμενο βήμα θα είναι το ΕΣΥ να εκδώσει οδηγία του τύπου "αν έχετε ιστορικό καρδιοαγγειακών παθήσεων ή αν είστε υπέρβαρος μην ξεμπερδουκλωθείτε στο φαγητό και το ποτό τα Χριστούγεννα", η πυροσβεστική να προτείνει "μην αφήσετε το φαγητό στην κουζίνα να ψήνεται στη μέγιστη θερμοκρασία φεύγοντας για ένα τριήμερο ταξίδι στην Θεσσαλονίκη".

Καλές οι προτάσεις και οι συμβουλές, αλλά αυτές πρέπει ν' απευθύνονται σε νοήμονες ανθρώπους και να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό και καινούργιο στο κοινό, που πληρώνει για υπηρεσίες χωρίς να τις λαμβάνει...

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Τι συνέβει στην πραγματικότητα στην Ιταλία με το πρόσφατο δημοψήφισμα

«Έκανα ό,τι μπορούσα, αλλά με την ήττα δεν μπορείς να σφυρίζεις αδιάφορα. Αναλαμβάνω την πλήρη ευθύνη της ήττας. Ήθελα να μειώσω τις καρέκλες [πολιτικών, γερουσιαστών στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης]. Αλλά η καρέκλα που φεύγει είναι η δική μου. Για να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα, δεν μπορούμε να μείνουμε γραπωμένοι στις καρέκλες μας».

Αυτές είναι οι δηλώσεις του μη εκλεγμένου Πρωθυπουργού της Ιταλίας, Ματέο Ρέντσι, μετά την ήττα του "ναι", στο δημοψήφισμα που διεξήχθει στην Ιταλία με σκοπό να πραγματοποιήσει ορισμένες "αλλαγές" στον τρόπο λήψης πολιτικών αποφάσεων στη γειτονική χώρα. Με ενσωματωμένο το 86% των εκλογικών τμημάτων το «όχι» βρίσκεται μπροστά με 59,6% έναντι του 40,4% του «ναι»: η ήττα δηλαδή του Ρέντσι ήταν συντριπτική και εφόσον είχε θέσει το δίλημμα στον ιταλικό λαό "ή ψηφίζετε "ναι" ή πάω σπίτι μου", αποφάσισε να κάνει το σωστό και να πάει σπίτι του...

Στις δηλώσεις του ο Ρέντσι μίλησε για "καρέκλες" και "μεταρρύθμιση". Ηρωϊκή έξοδος μέσω δηλώσεων που ακούγονται προοδευτικές, ενώ έμμεσα κατηγορεί τον ιταλικό λαό για "προσκόλληση στο παρελθόν". Τα πράγματα βέβαια δεν είναι ακριβώς έτσι όπως τα παρουσιάζει...

Ας δούμε με λίγα λόγια τι ακριβώς αποφάσιζαν οι Ιταλοί:

O Ρέντσι πρότεινε ουσιαστικά την κατάργηση της ιταλικής Γερουσίας με τη σημερινή της μορφή. Βάσει του σημερινού συστήματος Βουλή και Γερουσία έχουν ταυτόσημες εξουσίες, ψηφίζουν νόμους και μπορούν αμφότερα τα Σώματα να ρίξουν την κυβέρνηση. Με τις αλλαγές η κυβέρνηση δεν θα χρειαζόταν την ψήφο εμπιστοσύνης της Γερουσίας, ούτε και την έγκρισή της για να περνά νομοσχέδια. Οι εξουσίες του πρωθυπουργού ενισχύονται με απλά λόγια χάνονταν οι αναγκαίες «δικλείδες ασφαλείας» για τον έλεγχο της κυβέρνησης.

Την ίδια στιγμή, η "μεταρρύθμιση" προέβλεπε παράλληλα πως θα μεταφέρονταν στην κεντρική κυβέρνηση εξουσίες από τις τοπικές και περιφερειακές αρχές. Η ιταλική Γερουσία θα μετατρεπόταν ουσιαστικά σε συμβουλευτικό σώμα -αν και η έγκρισή της θα χρειαζόταν για την αλλαγή του Συντάγματος. Οι γερουσιαστές θα μειώνονταν από 315 σε 100 και δεν θα εκλέγονταν απευθείας από τον λαό, αλλά θα προέρχονταν από δήμους και περιφέρειες. Πέντε θα διορίζονταν από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, 74 από τα τοπικά συμβούλια και 21 θα ήταν δήμαρχοι. Δεν ήταν σαφές πώς θα επιλέγονταν οι δήμαρχοι που θα γίνονταν γερουσιαστές από το σύνολο των 8.000.

Είναι προφανές επομένως ότι με τις προτεινόμενες αλλαγές ο μη εκλεγμένος Ρέντσι επιζητούσε συγκέντρωση εξουσιών, την ίδια στιγμή που μετέτρεπε την Γερουσία από εκλεγμένη οντότητα σε ένα σώμα διορισμένων και επομένως εξαρτημένων από την εκάστοτε κυβέρνηση. 

Ποια πιθανότητα θα υπήρχε ν' ασκήσει ουσιαστικό έλεγχο ένα τέτοιο σώμα στην κυβέρνηση; Ουσιαστικά καμία. 

Επομένως ναι μεν ο Ρέντσι "ήθελε να μειώσει τις καρέκλες", αλλά στην ουσία αυτό που επιζητούσε ήταν να σταθεροποιήσει τη δική του καρέκλα. Σε μια Ιταλία που έχει οικονομικά προβλήματα και οι τράπεζες είναι στο βαθύ κόκκινο, η παρούσα κατάσταση δεν εμπνέει εμπιστοσύνη για μεταρρυθμίσεις τύπου Ελλάδας που επιζητά ο Σόιμπλε για όλη την Ευρώπη. Όσο περισσότεροι ελέγχουν την εξουσία, τόσο πιο δύσκολο είναι να περάσουν "δύσκολα" μέτρα για το λαό, και ειδικά για κυβερνήσεις "τεχνοκρατών" που στην ουσία κανένας λαός δε συμπαθεί. Ο Ρέντσι πιέστηκε από τις Βρυξέλλες γι' αλλαγές που θα του επέτρεπαν να περάσει δύσκολα μέτρα, προσπάθησε να το κάνει - πιέζοντας και στο συναισθηματικό τομέα - αλλά έχοντας μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης (και ένα κομμάτι του κόμματός του) απέναντι, έχασε πανηγυρικά.  

Και δίκαια θα προσθέταμε εμείς. Ο Ματέο Ρέντσι διορίστηκε - όντας ο 3ος στη σειρά μη εκλεγμένος Πρωθυπουργός της Ιταλίας μετά τον Μάριο Μόντι και τον Ενρίκο Λέτα - με συγκεκριμένη ατζέντα, στην οποία δε συμπεριλαμβανόταν οι εν λόγω "μεταρρυθμίσεις". Ο λαός δεν ξεχνά ότι ο Ρέντσι στηρίχθηκε βασικά στις ψήφους του Δημοκρατικού Κόμματος της Ιταλίας για να "προστατέψει" την Ιταλία και όχι για να την μετατρέψει σ' ένα συγκεντρωτικό κράτος, στο οποίο όποιος έχει την εξουσία δύσκολα θα την χάνει. Επίσης δεν ξεχνά ότι ο ίδιος υποσχόταν "μεγάλες αλλαγές μόνο μετά από καθαρή λαϊκή εντολή", την οποία βέβαια ποτέ δεν απέκτησε.

Τέλος ο Ρέντσι τιμωρήθηκε γιατί ξέχασε κάτι βασικό: στα δημοψηφίσματα ενίοτε βγαίνουν και τ' αποτελέσματα που ΔΕ θέλουν οι κάτοχοι της εξουσίας. Άσχετα αν σε κάποιες περιπτώσεις οι κυβερνήσεις (όπως αυτές της Ελλάδας και της Μ.Βρετανίας) κάνουν ό,τι μπορούν για ν' αλλάξουν το αποτέλεσμα...

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

2000 ευρώ σύνταξη...Γιατί όχι λιγότερο;

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει βαλθεί να διαλύσει κάθε λογική. Κυκλοφόρησε λοιπόν εγκύκλιο σύμφωνα με την οποία "το καταβαλλόμενο ποσό κάθε ατομικής μηνιαίας σύνταξης των προσώπων που υπάγονται στις διατάξεις του άρθρου 13 του ν. 4387/2016, δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό των 2.000 ευρώ, ενώ, όπως διευκρινίζεται στην εγκύκλιο, η καταβολή του ποσού που υπερβαίνει τα 2.000 ευρώ, αναστέλλεται, μέχρι και την 31-12-2018." Δηλαδή το ποσό πάνω από τις 2000 ευρώ, μένει "καβάτζα" για το 2019, αν βέβαια τότε τα πράγματα είναι καλύτερα. Η λογική δηλαδή της "κάβας" - που μέχρι σήμερα είχαμε στα μπουζουξίδικα - επεκτείνεται και στις συντάξεις.

Βέβαια σκέφτεται κανείς: "Γιατί να μην είναι καλύτερα τα πράγματα τότε;" Η οικονομία "πετάει" (πηγαίνοντας από ξέρα σε ξέρα), οι δανειστές είναι έτοιμοι να μας "κουρέψουν το χρέος" (στον ύπνο μας και ακόμα και τότε ζητώντας νέα ξεπουλήματα) ενώ το ΔΝΤ ζητάει μόνο 3 - 3,5 δις ευρώ νέα μέτρα μέχρι το 2020, αφού επιμένει ότι τα πλεονάσματα "δε βγαίνουν".

Τώρα βέβαια, υπάρχει και η άλλη πλευρά. Που λέει "για μισό λεπτό ρε μάγκες". Ας υποθέσουμε ότι είσαι συνταξιούχος, έχεις δουλέψει καμιά 40αριά χρόνια και έχεις πληρώσει τις εισφορές σου κανονικά και με το νόμο για επικουρικές, μετοχικά ταμεία και κανονική σύνταξη. Βγήκες στη σύνταξη, πήρες κουρεμένο εφάπαξ, ενώ όλα αυτά τα χρόνια έβλεπες τα ταμεία σου να λεηλατούνται από: α) "επενδύσεις" στο χρηματιστήριο επί εκσυγχρονιστή Σημίτη, β) κουρέματα εμπνεύσεως Βενιζέλου, γ) καταθέσεις με μηδενικό επιτόκιο τις εποχές που ο τόκος ήταν 15% και δ) από τα "δομημένα ομόλογα" στα οποία κάθε επένδυση από 100 κατέληγε 30. Τα βλέπεις και λες "δεν πειράζει, τουλάχιστον έχω τη σύνταξή μου στο τέλος του εργασιακού σου βίου". Και τι συμβαίνει; Ο προστάτης των φτωχών και των αδυνάτων ΣΥΡΙΖΑ, τηρώντας στο ακέραιο Τ' ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠ' ΟΣΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ, ήρθε να συνεχίσει το έργο των προηγούμενων. Και περικόπτει και συζητάει περαιτέρω μειώσεις στις συντάξεις. Και λειτουργεί με τη λογική "καλά να πάθετε κορόιδα που πληρώνατε εισφορές".

Και βέβαια να ήταν και τα 2000 στην τσέπη καθαρά να είχαμε να λέγαμε. Έλα όμως που τώρα από τα 2000 χιλιάρικα θα καταλήξουν στην τσέπη σου 1500 (αν βγάλεις εισφορές/φόρους). Και υπάρχει και ο ΕΝΦΙΑ, και τ' αυξημένα τιμολόγια των πρώην ΔΕΚΟ, και οι νέοι φόροι στα τηλέφωνα, οι αυξήσεις στα καύσιμα κ.ο.κ.

Όμως η συμφωνία είναι συμφωνία. Τι συμφώνησε ο Σταθάκης με τον Τσακαλώτο και τους δανειστές πέρσυ; Μειώσεις στις συντάξεις. Έλα όμως που δεν μπορούν να γίνουν κανονικές μειώσεις γιατί το Συμβούλιο της Επικρατείας καραδοκεί και μετά θα τρέχουν και δε θα φτάνουν...Έτσι βρήκαν το κόλπο: Δίνουν έναντι. Δύο χιλιάρικα μπροστά και τα υπόλοιπα (χρωστούμενα) το 2019. Και έχει ο Θεός. Μήπως θα είναι εκείνοι κυβέρνηση; Όχι βέβαια. Οπότε γιατί να σκάσουν;

Γι' αυτό λέμε και εμείς. Γιατί 2000 και όχι λιγότερα; Κάντε τα 1500 ή και 1000 και τα υπόλοιπα το 2030. Όσοι ζουν. Όσοι δε ζουν τ' αφήνουμε για τα παιδιά τους, να πληρώσουν και φόρο κληρονομιάς (αφού το αφορολόγητο θα κατέβει στα 10 ευρώ - όχι χιλιάρικα, δέκα κανονικά). Ακόμα καλύτερα. Και αν δεν μπορούν να πληρώσουν μετά λογαριασμούς και φόρους δεν πειράζει. Ας δώσουν ακίνητα να ξεπληρώσουν. Και όταν τελειώσουν κι αυτά, κάτι θα σκεφτούμε - πληρωμές σε είδος. Υπάρχει παραδείγματα πολλά από την ιστορία εξάλλου...