Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Μια απάντηση στις δηλώσεις του Ερντογάν περί "κακής", για τους Τούρκους, Συνθήκης της Λωζάνης

Οι πρόσφατες δηλώσεις Ερντογάν περί "προβληματικής συνθήκης" αναφερόμενος στη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 (αποτέλεσμα της Μικρασιατικής Καταστροφής) και μάλιστα σ' ένα "φορτισμένο" για τον Ελληνισμό μήνα, δείχνουν ξεκάθαρα τι παθαίνει κανείς όταν δεν υπερασπίζεται την ιστορία του επιτυχώς.
"Με τη Συνθήκη της Λωζάννης δώσαμε στους Έλληνες τα νησιά, που αν φωνάξεις από τις ακτές του Αιγαίου, θα ακουστείς απέναντι. Είναι αυτό νίκη;» είπε. Ο ίδιος συνέχισε: «Όσοι έκατσαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στη Λωζάννη, δεν εκμεταλλεύτηκαν τη συνθήκη αυτή. Και επειδή αυτοί δεν την εκμεταλλεύτηκαν, δυσκολευόμαστε σήμερα εμείς".
Ο κύριος Ερντογάν βέβαια κάνει αυτές τις δηλώσεις για εσωτερική κατανάλωση, αλλά παρόλα αυτά είμαστε της άποψης ότι πρέπει όμως να του δοθεί μια νηφάλια μεν αλλά σαφής απάντηση επί του θέματος, από τα αρμόδια κανάλια που να στηρίζεται στην ιστορική αλήθεια.
Έτσι λοιπόν θα πρέπει να γίνει υπενθύμιση ότι:
α) Με τη Συνθήκη της Λωζάνης, ο μόνος που έδωσε εδάφη ήταν η Ελλάδα. Συγκεκριμένα η Ελλάδα επέστρεψε την περιοχή της Σμύρνης, την Ανατολική Θράκη καθώς και τα νησιά της Ίμβρου και της Τενέδου στην Τουρκία, περιοχές που είχαν παραχωρηθεί στην Ελλάδα με τη Συνθήκη των Σεβρών του 1920. Τη δε Συνθήκη των Σεβρών από πλευράς της Τουρκίας την είχε υπογράψει η τότε νόμιμη τουρκική κυβέρνηση υπό τον τελευταίο Σουλτάνο Μωάμεθ ΣΤ΄. 
β) Το μόνο κομμάτι από τα παραπάνω παραχωρηθέντα εδάφη που κατακτήθηκε στρατιωτικά από τους Τούρκους ήταν η περιοχή της Σμύρνης. Στην Ανατολική Θράκη μέχρι τη Συνθήκη της Λωζάνης υπήρχε ελληνικός στρατός και μάλιστα η Ραιδεστός (σημερινή ονομασία Τεκιρντάγ) ήταν από τα πρώτα σημεία συγκέντρωσης των Μικρασιατών προσφύγων, θεωρούμενη ως ασφαλής προορισμός γι' αυτούς. Η δε στρατιωτική ισχύς στο συγκεκριμένο μέτωπο ήταν καταφανώς υπέρ της Ελλάδας γι' αυτό εξάλλου δεν έγινε καμία προσπάθεια κατάληψης της Θράκης από τους Τούρκους. Μεγάλο μέρος δε της Ανατολικής Θράκης παραχωρήθηκε ως αντάλλαγμα για την ΜΗ καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων που καταλογίστηκαν εις βάρος της χώρας μας και η οποία ΔΕΝ μπορούσε ν' αποπληρώσει λόγω της δεινής οικονομικής της κατάστασης. Για να μη μιλήσουμε για την Ίμβρο και την Τένεδο που μέχρι τη δεκαετία του 1950 είχαν συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς.
γ) Η Τουρκία ποτέ δε σεβάστηκε τη Συνθήκη της Λωζάνης. Ειδικά για τα νησιά της Ίμβρου και της Τενέδου που υπήρχε πρόβλεψη για ειδικό καθεστώς και προστασία του ελληνικού πληθυσμού με Χριστιανό διοικητή και αρχηγό της αστυνομίας, η Συνθήκη της Λωζάνης καταπατήθηκε και συνεχίζει να καταπατείτε βάναυσα. Να μη συζητήσουμε για τα πογκρόμ έναντι των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη (με αποκορύφωμα τα Σεπτεμβριανά του 1955) που οδήγησαν στην ολική έξοδο των Ελλήνων από την Πόλη. Αντίθετα η χώρα μας το έκανε σε μεγάλο βαθμό (τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο), δίνοντας προνόμια στη μουσουλμανική μειονότητα, επιτρέποντας την εφαρμογή της Σαρία και αφήνοντας την Τουρκία να "κάνει παιχνίδι" με πληθυσμούς που είναι μουσουλμανικοί μεν, αλλά όχι τουρκογενείς δε. 
δ) Ακόμα ως προς τη Συνθήκη των Σεβρών, η Τουρκία υπό τον Κεμάλ κατέληξε να αποδεχθεί τελικά το μεγαλύτερο μέρος των όρων της συνθήκης (κάνοντας υπόγειες συμφωνίες με τους "Συμμάχους"), με εξαίρεση εκείνων που αφορούσαν την Ελλάδα - πράγμα που οδήγησε στην επέκταση του πολέμου και την Μικρασιατική καταστροφή (αφού η χώρα μας είχε κάνει επανειλλημένα προτάσεις για συμφωνία και υπογραφή ειρήνης, ενώ είχε νίκες στο στρατιωτικό μέτωπο) και τέλος,
ε) αν κάποιος βρέθηκε σε δυσμενή θέση κατά τις διαπραγματεύσεις στην Λωζάννη αυτός ήταν η Ελλάδα. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος πιέστηκε αφόρητα από τους "Συμμάχους" (που είχαν ήδη συμφωνήσει εκτός διαπραγματεύσεων με τον Κεμάλ), αλλά χρησιμοποιώντας τη ναυτική υπεροχή της χώρας μας και την ύπαρξη της στρατιάς του Έβρου (που είχε αναδιοργανωθεί από τους Πλαστήρα και Πάγκαλο και η οποία θα μπορούσε να πιέσει την Κωνσταντινούπολη) κατάφερε να συγκρατήσει τις "ορέξεις" του Κεμάλ, ο οποίος γνώριζε ότι παρότι την υπεροχή του τουρκικού στρατού στην Μικρά Ασία δεν θα ήταν εύκολο να κατακτηθούν νησιά του Αιγαίου, ούτε ο Έβρος.  

Οι δηλώσεις του Ερντογάν δε βοηθούν το κλίμα προσέγγισης που προσπαθεί - μάταια - να προωθήσει η χώρα μας. Επίσης δείχνει ότι το καθεστώς του δε δείχνει να συνειδητοποιεί τη σημασία της υποστήριξης που του έδωσε η χώρα μας στην περίοδο του πραξικοπήματος - αν η Ελλάδα υποστήριζε (υπόγεια) τους πραξικοπηματίες, τα πράγματα ίσως να ήταν διαφορετικά γι' αυτόν.  Ας ελπίσουμε ότι η σοβαρότητα θα επανέλθει και κάποιοι θα βάλουν τα πράγματα στη θέση τους - αν και πολύ αμφιβάλουμε.

(Το πλήρες κείμενο της συνθήκης μπορείτε να το βρείτε εδώ).

Δεν υπάρχουν σχόλια: