Αναρτήσεις
Τρία περιστατικά που αποδεικνύουν πως δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά εμείς αρμενίζουμε θεόστραβα...
Σκηνικό πρώτο: η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με το κουαρτέτο για το ασφαλιστικό. Παρουσιάζεται "ανυποχώρητη" για την μη μείωση των επικουρικών και των κύριων συντάξεων και προτείνει αύξηση των εισφορών για να καλύψει το κενό, για το οποίο οι δανειστές ήταν αρχικά "ανυποχώρητοι" στο να μη συμβεί. Τελικά μετά από "αμοιβαίες υποχωρήσεις" (δεν το λέμε εμείς - το Μαξίμου το λέει), οι δανειστές δέχτηκαν ν' αυξηθούν οι εισφορές, ενώ η κυβέρνηση δέχτηκε να υπάρξουν "στοχευμένες περικοπές επικουρικών συντάξεων με υψηλά ποσοστά αναπλήρωσης". Αυτό παρουσιάστηκε ως "επιτυχία" από την κυβέρνηση. Είναι δηλαδή επιτυχία το ότι οι ασφαλισμένοι χάνουν διπλά δηλ. και υψηλότερες εισφορές και μικρότερες συντάξεις.
Σκηνικό δεύτερο: η κυβέρνηση συμμετέχει ενεργά στις διαπραγματεύσεις για το προσφυγικό, την ίδια ώρα που ο "Βαλκανικός διάδρομος" κλείνει για τους πρόσφυγες. Η συμφωνία ανακοινώνεται και ο Πρωθυπουργός μεταβαίνει στην Τουρκία για να "επισπεύσει" τη πραγματοποίησή της. Φεύγοντας ανακοινώνεται από τους Τούρκους (και επιβεβαιώνεται από το Βερολίνο) ότι η συμφωνία δεν αφορά τους ήδη "εγκλωβισμένους" στην χώρα μας, κάτι για το οποίο το Μαξίμου ήταν κατηγορηματικό ότι δεν θα συμβεί, αφού θα δημιουργήσει ανθρωπιστική κρίση για την Ελλάδα. Η κυβέρνηση δηλώνει ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα. Δηλαδή οι Τούρκοι θα πάρουν 6 δις, επίσπευση των διαπραγματεύσεων για την κατάργηση της βίζας (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την Ε.Ε.) και την είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. και εμείς θα κρατήσουμε γύρω στις 100 χιλιάδες παραπάνω πρόσφυγες απ' όσους είχαμε δεσμευτεί, και είμαστε ικανοποιημένοι. Προφανώς το εναλλακτικό σενάριο για τον κύριο Τσίπρα (το οποίο θα τον δυσαρεστούσε) θα ήταν να μεταφερθουν τα 3 εκατομμύρια των εκτοπισμένων Σύριων στην χώρα μας...
Σκηνικό τρίτο: o κ. Μουζάλας αποκαλεί "Μακεδονία" τα Σκόπια. Αντί να παραιτηθεί αμέσως, ως όφειλε αφού είναι απαράδεκτο ένας υπουργός να κάνει τέτοιο "λάθος" σε ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα δίνοντας πάτημα στους γείτονες σε μια δύσκολη για την χώρα περίοδο, ζητάει συγγνώμη με το Μαξίμου να θεωρεί ότι το θέμα πρέπει να ξεχαστεί, καλύπτοντας τον υπουργό, λες και η εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα είναι τσιφλίκι του Τσίπρα και αφορά την Γεροβασίλη και την παρέα της. Ξαφνικά από το πουθενά εμφανίζεται ο κ. Καμμένος να ζητάει παραίτηση, θέτοντας επιτακτικά το δίλημμα ή αυτός ή εγώ. Στην προσπάθειά τους να υποστηρίξουν τον κ. Μουζάλα, τα φίλα στον κύριο Τσίπρα ΜΜΕ παρουσιάζουν συνέντέυξη του κ. Καμμένου στην οποία προσπαθούν να μας πείσουν ότι αναφέρεται σε "Μακεδονία", ενώ γι' αντιπερισπασμό την ίδια ώρα παρουσιάζεται επίσημο έγγραφο, υπογεγραμμένο από τον κ. Τσίπρα (κατά την επίσκεψή του στην Γαλλία) στο οποίο υπάρχει επίσης αναφορά σε "Μακεδονία". Στο τέλος όλοι είναι ικανοποιημένοι από τον χειρισμό της υπόθεσης και προσπαθούν να κλείσουν το θέμα όπως-όπως. Χαμένοι φυσικά όλοι μας και ένα ακόμα εθνικό ζήτημα είναι τραυματισμένο...(Και για να μην παρεξηγηθούμε. Το όνομα είναι το λιγότερο (δείτε αναλυτικά εδώ)...Τα σημαντικά ζητήματα είναι η γλώσσα, η εθνότητα κ.ο.κ. τα οποία ενέχουν εδαφικές και πολιτισμικές διεκδικήσεις...)
Σκηνικό πρώτο: η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με το κουαρτέτο για το ασφαλιστικό. Παρουσιάζεται "ανυποχώρητη" για την μη μείωση των επικουρικών και των κύριων συντάξεων και προτείνει αύξηση των εισφορών για να καλύψει το κενό, για το οποίο οι δανειστές ήταν αρχικά "ανυποχώρητοι" στο να μη συμβεί. Τελικά μετά από "αμοιβαίες υποχωρήσεις" (δεν το λέμε εμείς - το Μαξίμου το λέει), οι δανειστές δέχτηκαν ν' αυξηθούν οι εισφορές, ενώ η κυβέρνηση δέχτηκε να υπάρξουν "στοχευμένες περικοπές επικουρικών συντάξεων με υψηλά ποσοστά αναπλήρωσης". Αυτό παρουσιάστηκε ως "επιτυχία" από την κυβέρνηση. Είναι δηλαδή επιτυχία το ότι οι ασφαλισμένοι χάνουν διπλά δηλ. και υψηλότερες εισφορές και μικρότερες συντάξεις.
Σκηνικό δεύτερο: η κυβέρνηση συμμετέχει ενεργά στις διαπραγματεύσεις για το προσφυγικό, την ίδια ώρα που ο "Βαλκανικός διάδρομος" κλείνει για τους πρόσφυγες. Η συμφωνία ανακοινώνεται και ο Πρωθυπουργός μεταβαίνει στην Τουρκία για να "επισπεύσει" τη πραγματοποίησή της. Φεύγοντας ανακοινώνεται από τους Τούρκους (και επιβεβαιώνεται από το Βερολίνο) ότι η συμφωνία δεν αφορά τους ήδη "εγκλωβισμένους" στην χώρα μας, κάτι για το οποίο το Μαξίμου ήταν κατηγορηματικό ότι δεν θα συμβεί, αφού θα δημιουργήσει ανθρωπιστική κρίση για την Ελλάδα. Η κυβέρνηση δηλώνει ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα. Δηλαδή οι Τούρκοι θα πάρουν 6 δις, επίσπευση των διαπραγματεύσεων για την κατάργηση της βίζας (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την Ε.Ε.) και την είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. και εμείς θα κρατήσουμε γύρω στις 100 χιλιάδες παραπάνω πρόσφυγες απ' όσους είχαμε δεσμευτεί, και είμαστε ικανοποιημένοι. Προφανώς το εναλλακτικό σενάριο για τον κύριο Τσίπρα (το οποίο θα τον δυσαρεστούσε) θα ήταν να μεταφερθουν τα 3 εκατομμύρια των εκτοπισμένων Σύριων στην χώρα μας...
Σκηνικό τρίτο: o κ. Μουζάλας αποκαλεί "Μακεδονία" τα Σκόπια. Αντί να παραιτηθεί αμέσως, ως όφειλε αφού είναι απαράδεκτο ένας υπουργός να κάνει τέτοιο "λάθος" σε ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα δίνοντας πάτημα στους γείτονες σε μια δύσκολη για την χώρα περίοδο, ζητάει συγγνώμη με το Μαξίμου να θεωρεί ότι το θέμα πρέπει να ξεχαστεί, καλύπτοντας τον υπουργό, λες και η εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα είναι τσιφλίκι του Τσίπρα και αφορά την Γεροβασίλη και την παρέα της. Ξαφνικά από το πουθενά εμφανίζεται ο κ. Καμμένος να ζητάει παραίτηση, θέτοντας επιτακτικά το δίλημμα ή αυτός ή εγώ. Στην προσπάθειά τους να υποστηρίξουν τον κ. Μουζάλα, τα φίλα στον κύριο Τσίπρα ΜΜΕ παρουσιάζουν συνέντέυξη του κ. Καμμένου στην οποία προσπαθούν να μας πείσουν ότι αναφέρεται σε "Μακεδονία", ενώ γι' αντιπερισπασμό την ίδια ώρα παρουσιάζεται επίσημο έγγραφο, υπογεγραμμένο από τον κ. Τσίπρα (κατά την επίσκεψή του στην Γαλλία) στο οποίο υπάρχει επίσης αναφορά σε "Μακεδονία". Στο τέλος όλοι είναι ικανοποιημένοι από τον χειρισμό της υπόθεσης και προσπαθούν να κλείσουν το θέμα όπως-όπως. Χαμένοι φυσικά όλοι μας και ένα ακόμα εθνικό ζήτημα είναι τραυματισμένο...(Και για να μην παρεξηγηθούμε. Το όνομα είναι το λιγότερο (δείτε αναλυτικά εδώ)...Τα σημαντικά ζητήματα είναι η γλώσσα, η εθνότητα κ.ο.κ. τα οποία ενέχουν εδαφικές και πολιτισμικές διεκδικήσεις...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου