Η Τουρκία μπορεί...Η Ελλάδα όχι...

Έχουμε αποδεχτεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια ότι η Τουρκία είναι το "καλό παιδί". Μα σφαγές, μα εισβολές, μα γενοκτονίες - οι Τούρκοι - σε βάθος χρόνου - πάντα τα καταφέρνουν και επιβιώνουν, με τους υπόλοιπους να κάνουν "τα στραβά μάτια" να προσπαθούν πάντα να μην τους "κακοκαρδίσουν".

Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η κρίση στην Συρία, όπως αν και είναι υπεύθυνη για την ακατάσχετη ροή προσφύγων προς την χώρα μας - με εκατοντάδες Τούρκους διακινητές και κρατικούς λειτουργούς να εκμεταλλεύονται το ανθρώπινο δράμα και να απομυζούν οικονομικά τους πρόσφυγες - αδιαφορώντας για "συμφωνίες" και "αποφάσεις", όχι μόνο δεν κάνει τα προαπαιτούμενα, αλλά σ' αντάλλαγμα παίρνει χρήματα και "άνοιγμα" ενταξιακών κεφαλαίων, όταν είναι προφανές και στον πλέον αδαή ότι δεν έχει καμία απολύτως θέση στην Ε.Ε. Την ίδια στιγμή η Ε.Ε. κουνάει το δάχτυλο στην χώρα μας - αν και είμαστε εμείς η "πρώτη γραμμή άμυνας" στο τσουνάμι που χτυπάει την ευρωπαϊκή πόρτα. 

Αλλά είπαμε είναι Τούρκοι και όλοι τους αγαπούν - ενώ εμείς ως λαός είμαστε "χαζοί". 

Το τελευταίο επεισόδιο έχει να κάνει με τις παραβιάσεις και την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, επειδή παραβίασε τον τουρκικό εναέριο χώρο. Οι Τούρκοι έκαναν κάτι ακατανόητο - δεν περιορίστηκαν σε προειδοποίηση και αναχαίτηση, αλλά προχώρησαν και σε κατάρριψη, δίνοντας ελάχιστο χρόνο παρεπιπτόντως στα ανώτερα ρωσικά αεροπορικά κλιμάκια. Προχώρησαν δηλαδή σε μια κίνηση που θα μπορούσε - υπό άλλες συνθήκες - να σημάνει και έναρξη γενικευμένων πολεμικών συγκρούσεων, λειτουργώντας εν θερμώ.

Άποψή μας, καλά έκαναν. Ο εναέριος χώρος της χώρας τους παραβιάστηκε, ο εχθρός δεν υποχώρησε και έγινε κατάρριψη. 

Το ενδιαφέρον όμως βρίσκεται παρακάτω και έχει σχέση με την αντίδραση του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ ο οποίος σε σχετική ερώτηση απάντησε: «Ενημερωθήκαμε από την Τουρκία, αλλά έχουμε και δικές μας πηγές και οι δικές μας πληροφορίες είναι συμβατές με αυτές που μας παρείχε η Τουρκία, επομένως μας στέλνουν το ίδιο μήνυμα ότι υπήρξε παραβίαση του τουρκικού εναέριου χώρου και αυτή δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά έχει συμβεί και στο παρελθόν». Την ίδια ώρα, τόνισε πως «η Τουρκία έχει το δικαίωμα να προστατεύει την εδαφική κυριαρχία και τον εναέριο χώρο της και όλοι πρέπει να εστιάσουμε πώς θα αποκλιμακώσουμε την ένταση να αποφύγουμε μία κατάσταση που μπορεί να προκαλέσει περαιτέρω πρόβλημα. Καλώ να προσπαθήσουν να υπάρξουν περαιτέρω επαφές ανάμεσα σε Άγκυρα και Μόσχα ώστε να αποφευχθεί επιπλέον παρεξήγηση». Παράλληλα, επισήμανε πως το ΝΑΤΟ θα συνεχίσει να παράσχει στρατιωτική βοήθεια στην Τουρκία, η οποία, όπως είπε, βρίσκεται στο μέτωπο των συγκρούσεων και θα εξακολουθήσει να στηρίζει την Τουρκία καθώς «αυτό είναι κομμάτι της συμμαχίας στο ΝΑΤΟ».

Όλα καλά θα μου πείτε...Τι παραπάνω ή λιγότερο να πουν άραγε; Όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι: η Τουρκία παραβιάζει τον εναέριο και υδάτινο χώρο της χώρας μας εδώ και χρόνια - όπως σωστά (παραδόξως) είπε και ο Α.Τσίπρας (πριν αλλάξει γνώμη και αποσύρει το αγγλικό κείμενο των δηλώσεων). Εμείς άραγε δεν έχουμε δικαίωμα να καταρρίπτουμε ότι παρανόμως πετάει στον εναέριο χώρο μας, και το οποίο αγνοεί τις σχετικές προειδοποιήσεις; Αν ισχύουν ίδιοι κανόνες για όλους τότε προφανώς ναι. Αλλά παρόλα αυτά όμως αναρωτιόμαστε, γιατί τόσα χρόνια - που η Τουρκία συνεχίζει τις ίδιες τακτικές - δεν υπήρξε ΜΙΑ καταδίκη από το ΝΑΤΟ για τις τουρκικές πράξεις; Είναι σαφές ότι ακόμα και αν σε κλειστές πόρτες υπάρχουν καταδίκες (αν που αμφιβάλουμε) στην πράξη δεν έχουν κανένα αντίκτυπο αφού η Τουρκία συνεχίζει "το ίδιο βιολί"...

Και ερχόμαστε επομένως στο αρχικό συμπέρασμα. Η Τουρκία μπορεί να κάνει καταρρίψεις - και παίρνει την υποστήριξη του ΝΑΤΟ γι' αυτό. Το ότι η Ρωσία είναι εκτός ΝΑΤΟ έχει μικρή σημασία ουσιαστικά λόγω της κατάστασης στην περιοχή - οι ισορροπίες είναι λεπτές και το γεγονός ότι οι Ρώσοι χτυπούν (έστω και σποραδικά) τους τζιχαντιστές του ISIS θα έπρεπε ν' αφήνει - με την ίδια λογική - χώρο σε μεγαλύτερης διάρκειας προειδοποιήσεις και απλές αναχαιτήσεις...

Αλλά είπαμε. Η Τουρκία είναι το "καλό παιδί". Και τα καλά παιδιά τιμωρούνται πιο δύσκολα πάντα...