Αναρτήσεις
Στην Κατοχή οι μαυραγορίτες αγόραζαν φθηνά προϊόντα από τους Γερμανούς – κυρίως τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης – και τα πούλαγαν πανάκριβα στους εξαθλιωμένους και πάμφτωχους Έλληνες. Από τότε η έννοια του μαυραγορίτη σημαίνει τον αδίστακτο κερδοσκόπο, που πατάει επί πτωμάτων με μοναδικό στόχο να αποσπάσει οφέλη αποκλειστικά για τον εαυτό του, χωρίς να νοιάζεται για τις παρενέργειες των πράξεών του.
Στη σύγχρονη εποχή, υπάρχει ένας μεγάλος και ακλόνητος μαυραγορίτης, που με τις πράξεις του απαξιώνει οτιδήποτε απέμεινε σε αυτήν τη χώρα με κάποια αξία, με μοναδικό στόχο να αποσπάσει τα όποια οφέλη. Αυτός ο σύγχρονος μαυραγορίτης ονομάζεται ελληνικό Δημόσιο!
Το χειρότερο, ωστόσο, είναι πως όλοι οι κυβερνητικοί παράγοντες προσπαθούν να αποκρούσουν αυτόν τον χαρακτηρισμό, λέγοντας πως πράττουν για το καλό της πατρίδας και του λαού. Επιπλέον υπόσχονται λύσεις σε προβλήματα και αδικίες που δημιουργεί η μνημονιακή πολιτική, αλλά, όταν έρθει η ώρα των αποφάσεων, τα «δίκαια αιτήματα» ξεχνιούνται και οι πράξεις τους είναι ακόμη σκληρότερες από τις προηγούμενες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα για όλες αυτές τις διαπιστώσεις είναι η υπόθεση με την τεράστια επιβάρυνση των ελάχιστων βιομηχανιών που απέμειναν σε αυτήν τη χώρα και των πολλών βιοτεχνιών, που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να διατηρηθούν στη ζωή και να περάσουν τις Συμπληγάδες της κρίσης...
Ακριβώς αυτήν την εποχή, που όλοι κόπτονται για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και των επιχειρήσεων, η κυβέρνηση επέλεξε να επιβαρύνει με αβάστακτα βάρη το λειτουργικό κόστος της παραγωγής προϊόντων. Η αρχή έγινε με την αύξηση του ΦΠΑ. Στη συνέχεια επιβλήθηκαν Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης σε όλα τα είδη της ενέργειας. Ακολούθησε η αύξηση της φορολογίας των φυσικών προσώπων, αλλά και η επιβάρυνση των επιχειρηματιών (όπως και όλων των πολιτών) με κάθε είδους αυξημένο τιμολόγιο.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τις κλειστές στρόφιγγες χρηματοδότησης από τις τράπεζες και τα τεράστια χρέη που συσσώρευσε το Δημόσιο λόγω της στάσης πληρωμών που εφαρμόζει τα τελευταία χρόνια, δημιουργούν ένα ασφυκτικό πεδίο για την επιχειρηματικότητα. Αποτέλεσμα είναι να ακούγονται όλο και πιο συχνά από τα θεσμικά όργανα των επιχειρήσεων φωνές αγωνίας για το μέλλον που ζητούν από την κυβέρνηση να ελαφρύνει τουλάχιστον το ενεργειακό κόστος.
Πριν από μερικές εβδομάδες έσκασαν τα πρώτα χαμόγελα, όταν έγινε γνωστό ότι η διοίκηση της ΔΕΠΑ επεξεργάζεται σχέδιο για τη μείωση των τιμολογίων, τουλάχιστον προς τη βιομηχανία και τη βιοτεχνία. Λόγος υπήρξε, και μάλιστα πολύ σοβαρός: Η επιχείρηση αερίου είχε πετύχει σημαντικές μειώσεις στις τιμές εισαγωγής του αερίου από τους δύο βασικούς προμηθευτές μας: τη ρωσική Gazprom για τις τιμές μέσω αγωγών και την αλγερινή Sonatrach για το υγροποιημένο αέριο (LNG) που εισάγουμε μέσω Ρεβυθούσας. Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, κατά μέσο όρο το κόστος εισαγωγής μειώθηκε περίπου 15%!
Σε συνθήκες ασφυκτικών πιέσεων και κρίσης, ακόμη και 10% μείωση στα τιμολόγια του αερίου είναι μία πολύ σοβαρή βοήθεια προς τις παραγωγικές μονάδες. Σε αυτό εναπόθεσαν τις ελπίδες τους οι επιχειρηματίες. Παράλληλα, στις επαφές με κυβερνητικούς παράγοντες είχαν συναντήσει συναίνεση στο αίτημά τους, κάτι που τους έκανε να πιστέψουν πως σύντομα θα δοθεί λύση.
Η αισιοδοξία ανέβηκε περισσότερο, όταν έγινε γνωστό ότι ο πρωθυπουργός θα δεχόταν στο Μέγαρο Μαξίμου αντιπροσωπεία των φορέων της αγοράς. Μάλιστα, το περιβάλλον Σαμαρά είχε φροντίσει να δώσει προς τις ενδιαφερόμενες πλευρές την πληροφορία (μέσω φημών) ότι ο πρωθυπουργός θα ανακοινώσει την ικανοποίηση του αιτήματος του επιχειρηματικού κόσμου για μείωση των τιμολογίων αερίου προς τη βιομηχανία και τις άλλες εμπορικές χρήσεις.
Ένα 24ωρο πριν από τη συνάντηση, ωστόσο, το Μαξίμου ανακοίνωσε πως η συνάντηση αναβάλλεται. Κι αμέσως έπιασαν δουλειά οι... φημολόγοι του υπουργείου Οικονομικών. Ούτε λίγο ούτε πολύ προσπάθησαν να βγάλουν έως και παράλογο το αίτημα του επιχειρηματικού κόσμου, διότι – όπως ισχυρίστηκαν – βάζει ανυπέρβλητα εμπόδια στην προσπάθεια προώθησης των αποκρατικοποιήσεων.
Με άλλα λόγια, σύμφωνα με κύκλους του οικονομικού επιτελείου, η μείωση των τιμολογίων θα δημιουργήσει αρνητική επίδραση στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ! Διότι, όπως υποστήριζαν οι ίδιοι κύκλοι, μία ανάλογη απόφαση θα μείωνε την αξία της επιχείρησης!
Χρειάζεται να πούμε ότι το επιχείρημα είναι τουλάχιστον γελοίο; Δηλαδή θέλουν να μας πείσουν πως, εάν τα τιμολόγια της ΔΕΠΑ μειωθούν, οι ενδιαφερόμενοι στον διαγωνισμό θα δώσουν λιγότερα χρήματα για να την εξαγοράσουν! Εάν είναι έτσι, γιατί δεν διπλασιάζουν τα τιμολόγια, για να διπλασιάσουν και το μελλοντικό τίμημα;
Η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση δεν θέλει – για... ιδεολογικούς και άλλους λόγους – να προχωρήσει σε μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν γίνεται λόγος για ευθύνες της τρόικας ή των μνημονιακών δεσμεύσεων. Εδώ πρόκειται για συνειδητή και σχεδιασμένη τακτική, που οδηγεί σε εξαφάνιση των τελευταίων βιομηχανιών και στον στραγγαλισμό όσων βιοτεχνιών κατάφεραν να επιζήσουν τα χρόνια της κρίσης. Άλλωστε η μείωση των τιμολογίων, τόσο στην εμπορική όσο και στην οικιακή χρήση, είναι περίπου επιβεβλημένη, εφόσον μειώθηκε το κόστος των εισαγωγών αερίου. Εάν όντως όλοι αυτοί είναι οπαδοί των ελεύθερων αγορών και θέλουν πραγματικά να επιβάλουν τον υγιή ανταγωνισμό, θα πρέπει οι ίδιοι να ζητήσουν τις μειώσεις στα τιμολόγια.
Όλα όμως δείχνουν πως η πολιτική γραμμή και ο στόχος της κυβέρνησης δεν είναι αυτός. Αντίθετα, επιδίωξη όλων (ντόπιων και ξένων) όσοι υπεραμύνονται και προωθούν τη μνημονιακή πολιτική είναι να εξαφανιστεί κάθε εγχώρια παραγωγική δραστηριότητα και στη συνέχεια οι ξένοι πολυεθνικοί όμιλοι είτε να αποκτήσουν τζάμπα είτε να «εισβάλουν» στην αγορά, σε μία περιοχή με στρατηγική σημασία. Το θέμα του ενεργειακού κόστους, τόσο για τους βιομηχανικούς όσο και για τους υπόλοιπους καταναλωτές, είναι ιδιαίτερα σοβαρό και θα πρέπει να απασχολήσει τη ΡΑΕ, ως τον μόνο φορέα που μπορεί να παρέμβει αποτελεσματικά στις εξελίξεις, όπως έχει αποδείξει όλη την προηγούμενη περίοδο με τις καταλυτικές παρεμβάσεις της σε ανάλογα θέματα, όπως οι ρυθμίσεις στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, τα τιμολόγια της ΔΕΗ και το άνοιγμα των εισαγωγών φυσικού αερίου σε ιδιώτες.
(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Ποντίκι")
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Με απάντηση σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν.Χουντή, ο Επίτροπος Όλι Ρεν παρεμβαίνει στη «διαμάχη» με την Τρόικα ξεκαθαρίζοντας ότι, ναι μεν οι διαδικασίες διακανονισμού δανειακών χρεών στην Ένωση «παραμένουν στην αρμοδιότητα των εθνικών αρχών», αλλά η ελληνική κυβέρνηση, μέσω του Μνημονίου, έχει δεχτεί να παραχωρήσει αυτό το δικαίωμα, αφού ψήφισε ότι «μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου 2013 θα αναθεωρήσουμε...το υπάρχον πλαίσιο διευκόλυνσης της διευθέτησης με υπερχρεωμένα νοικοκυριά», και μάλιστα στην κατεύθυνση της διατήρησης της «τραπεζικής φερεγγυότητας και πιστωτικής πειθαρχίας», της αποφυγής «χρήσης δημοσιονομικών πόρων για την προστασία των δανειοληπτών», ενώ οποιεσδήποτε ευνοϊκές ρυθμίσεις θα περιορίζονται στα νοικοκυριά που βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση.
Κοινώς η τρόικα κάνει κουμάντο, με τη σύμφωνη υπογραφή της "εθνικής" μας κυβέρνησης, που "μόνη κόκκινη γραμμή είναι το συμφέρον της χώρας"...Αυτά για όσους έχουν ακόμα ψευδαισθήσεις...
Στη σύγχρονη εποχή, υπάρχει ένας μεγάλος και ακλόνητος μαυραγορίτης, που με τις πράξεις του απαξιώνει οτιδήποτε απέμεινε σε αυτήν τη χώρα με κάποια αξία, με μοναδικό στόχο να αποσπάσει τα όποια οφέλη. Αυτός ο σύγχρονος μαυραγορίτης ονομάζεται ελληνικό Δημόσιο!
Το χειρότερο, ωστόσο, είναι πως όλοι οι κυβερνητικοί παράγοντες προσπαθούν να αποκρούσουν αυτόν τον χαρακτηρισμό, λέγοντας πως πράττουν για το καλό της πατρίδας και του λαού. Επιπλέον υπόσχονται λύσεις σε προβλήματα και αδικίες που δημιουργεί η μνημονιακή πολιτική, αλλά, όταν έρθει η ώρα των αποφάσεων, τα «δίκαια αιτήματα» ξεχνιούνται και οι πράξεις τους είναι ακόμη σκληρότερες από τις προηγούμενες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα για όλες αυτές τις διαπιστώσεις είναι η υπόθεση με την τεράστια επιβάρυνση των ελάχιστων βιομηχανιών που απέμειναν σε αυτήν τη χώρα και των πολλών βιοτεχνιών, που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να διατηρηθούν στη ζωή και να περάσουν τις Συμπληγάδες της κρίσης...
Ακριβώς αυτήν την εποχή, που όλοι κόπτονται για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και των επιχειρήσεων, η κυβέρνηση επέλεξε να επιβαρύνει με αβάστακτα βάρη το λειτουργικό κόστος της παραγωγής προϊόντων. Η αρχή έγινε με την αύξηση του ΦΠΑ. Στη συνέχεια επιβλήθηκαν Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης σε όλα τα είδη της ενέργειας. Ακολούθησε η αύξηση της φορολογίας των φυσικών προσώπων, αλλά και η επιβάρυνση των επιχειρηματιών (όπως και όλων των πολιτών) με κάθε είδους αυξημένο τιμολόγιο.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τις κλειστές στρόφιγγες χρηματοδότησης από τις τράπεζες και τα τεράστια χρέη που συσσώρευσε το Δημόσιο λόγω της στάσης πληρωμών που εφαρμόζει τα τελευταία χρόνια, δημιουργούν ένα ασφυκτικό πεδίο για την επιχειρηματικότητα. Αποτέλεσμα είναι να ακούγονται όλο και πιο συχνά από τα θεσμικά όργανα των επιχειρήσεων φωνές αγωνίας για το μέλλον που ζητούν από την κυβέρνηση να ελαφρύνει τουλάχιστον το ενεργειακό κόστος.
Πριν από μερικές εβδομάδες έσκασαν τα πρώτα χαμόγελα, όταν έγινε γνωστό ότι η διοίκηση της ΔΕΠΑ επεξεργάζεται σχέδιο για τη μείωση των τιμολογίων, τουλάχιστον προς τη βιομηχανία και τη βιοτεχνία. Λόγος υπήρξε, και μάλιστα πολύ σοβαρός: Η επιχείρηση αερίου είχε πετύχει σημαντικές μειώσεις στις τιμές εισαγωγής του αερίου από τους δύο βασικούς προμηθευτές μας: τη ρωσική Gazprom για τις τιμές μέσω αγωγών και την αλγερινή Sonatrach για το υγροποιημένο αέριο (LNG) που εισάγουμε μέσω Ρεβυθούσας. Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, κατά μέσο όρο το κόστος εισαγωγής μειώθηκε περίπου 15%!
Σε συνθήκες ασφυκτικών πιέσεων και κρίσης, ακόμη και 10% μείωση στα τιμολόγια του αερίου είναι μία πολύ σοβαρή βοήθεια προς τις παραγωγικές μονάδες. Σε αυτό εναπόθεσαν τις ελπίδες τους οι επιχειρηματίες. Παράλληλα, στις επαφές με κυβερνητικούς παράγοντες είχαν συναντήσει συναίνεση στο αίτημά τους, κάτι που τους έκανε να πιστέψουν πως σύντομα θα δοθεί λύση.
Η αισιοδοξία ανέβηκε περισσότερο, όταν έγινε γνωστό ότι ο πρωθυπουργός θα δεχόταν στο Μέγαρο Μαξίμου αντιπροσωπεία των φορέων της αγοράς. Μάλιστα, το περιβάλλον Σαμαρά είχε φροντίσει να δώσει προς τις ενδιαφερόμενες πλευρές την πληροφορία (μέσω φημών) ότι ο πρωθυπουργός θα ανακοινώσει την ικανοποίηση του αιτήματος του επιχειρηματικού κόσμου για μείωση των τιμολογίων αερίου προς τη βιομηχανία και τις άλλες εμπορικές χρήσεις.
Ένα 24ωρο πριν από τη συνάντηση, ωστόσο, το Μαξίμου ανακοίνωσε πως η συνάντηση αναβάλλεται. Κι αμέσως έπιασαν δουλειά οι... φημολόγοι του υπουργείου Οικονομικών. Ούτε λίγο ούτε πολύ προσπάθησαν να βγάλουν έως και παράλογο το αίτημα του επιχειρηματικού κόσμου, διότι – όπως ισχυρίστηκαν – βάζει ανυπέρβλητα εμπόδια στην προσπάθεια προώθησης των αποκρατικοποιήσεων.
Με άλλα λόγια, σύμφωνα με κύκλους του οικονομικού επιτελείου, η μείωση των τιμολογίων θα δημιουργήσει αρνητική επίδραση στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ! Διότι, όπως υποστήριζαν οι ίδιοι κύκλοι, μία ανάλογη απόφαση θα μείωνε την αξία της επιχείρησης!
Χρειάζεται να πούμε ότι το επιχείρημα είναι τουλάχιστον γελοίο; Δηλαδή θέλουν να μας πείσουν πως, εάν τα τιμολόγια της ΔΕΠΑ μειωθούν, οι ενδιαφερόμενοι στον διαγωνισμό θα δώσουν λιγότερα χρήματα για να την εξαγοράσουν! Εάν είναι έτσι, γιατί δεν διπλασιάζουν τα τιμολόγια, για να διπλασιάσουν και το μελλοντικό τίμημα;
Η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση δεν θέλει – για... ιδεολογικούς και άλλους λόγους – να προχωρήσει σε μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν γίνεται λόγος για ευθύνες της τρόικας ή των μνημονιακών δεσμεύσεων. Εδώ πρόκειται για συνειδητή και σχεδιασμένη τακτική, που οδηγεί σε εξαφάνιση των τελευταίων βιομηχανιών και στον στραγγαλισμό όσων βιοτεχνιών κατάφεραν να επιζήσουν τα χρόνια της κρίσης. Άλλωστε η μείωση των τιμολογίων, τόσο στην εμπορική όσο και στην οικιακή χρήση, είναι περίπου επιβεβλημένη, εφόσον μειώθηκε το κόστος των εισαγωγών αερίου. Εάν όντως όλοι αυτοί είναι οπαδοί των ελεύθερων αγορών και θέλουν πραγματικά να επιβάλουν τον υγιή ανταγωνισμό, θα πρέπει οι ίδιοι να ζητήσουν τις μειώσεις στα τιμολόγια.
Όλα όμως δείχνουν πως η πολιτική γραμμή και ο στόχος της κυβέρνησης δεν είναι αυτός. Αντίθετα, επιδίωξη όλων (ντόπιων και ξένων) όσοι υπεραμύνονται και προωθούν τη μνημονιακή πολιτική είναι να εξαφανιστεί κάθε εγχώρια παραγωγική δραστηριότητα και στη συνέχεια οι ξένοι πολυεθνικοί όμιλοι είτε να αποκτήσουν τζάμπα είτε να «εισβάλουν» στην αγορά, σε μία περιοχή με στρατηγική σημασία. Το θέμα του ενεργειακού κόστους, τόσο για τους βιομηχανικούς όσο και για τους υπόλοιπους καταναλωτές, είναι ιδιαίτερα σοβαρό και θα πρέπει να απασχολήσει τη ΡΑΕ, ως τον μόνο φορέα που μπορεί να παρέμβει αποτελεσματικά στις εξελίξεις, όπως έχει αποδείξει όλη την προηγούμενη περίοδο με τις καταλυτικές παρεμβάσεις της σε ανάλογα θέματα, όπως οι ρυθμίσεις στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, τα τιμολόγια της ΔΕΗ και το άνοιγμα των εισαγωγών φυσικού αερίου σε ιδιώτες.
(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Ποντίκι")
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Με απάντηση σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν.Χουντή, ο Επίτροπος Όλι Ρεν παρεμβαίνει στη «διαμάχη» με την Τρόικα ξεκαθαρίζοντας ότι, ναι μεν οι διαδικασίες διακανονισμού δανειακών χρεών στην Ένωση «παραμένουν στην αρμοδιότητα των εθνικών αρχών», αλλά η ελληνική κυβέρνηση, μέσω του Μνημονίου, έχει δεχτεί να παραχωρήσει αυτό το δικαίωμα, αφού ψήφισε ότι «μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου 2013 θα αναθεωρήσουμε...το υπάρχον πλαίσιο διευκόλυνσης της διευθέτησης με υπερχρεωμένα νοικοκυριά», και μάλιστα στην κατεύθυνση της διατήρησης της «τραπεζικής φερεγγυότητας και πιστωτικής πειθαρχίας», της αποφυγής «χρήσης δημοσιονομικών πόρων για την προστασία των δανειοληπτών», ενώ οποιεσδήποτε ευνοϊκές ρυθμίσεις θα περιορίζονται στα νοικοκυριά που βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση.
Κοινώς η τρόικα κάνει κουμάντο, με τη σύμφωνη υπογραφή της "εθνικής" μας κυβέρνησης, που "μόνη κόκκινη γραμμή είναι το συμφέρον της χώρας"...Αυτά για όσους έχουν ακόμα ψευδαισθήσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου