Κυριακή 30 Μαΐου 2010

Επόμενες κινήσεις - (No2)

Είδηση: Η πρόσφατη ακύρωση του αντιασφαλιστικού νόμου της λετονικής κυβέρνησης, ο οποίος ψηφίσθηκε κατ' επιταγήν της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, ανοίγει τον δρόμο για δικαστική ανατροπή και των αντίστοιχων νομοθετημάτων που προωθούνται εσπευσμένα και στην Ελλάδα. Εδώ, η απόφαση αυτή δημιουργεί ευνοϊκές νομικές προϋποθέσεις για μελλοντική ακύρωση του ασφαλιστικού νόμου Λοβέρδου.

Κοινός τόπος είναι η επίκληση των συνταγματικών αρχών της προστασίας του κοινωνικού κράτους δικαίου και της αναλογικότητας. «Οι διεθνείς δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν οι κρατικές Αρχές (υπουργικό συμβούλιο) απέναντι σε διεθνείς δανειστές δεν είναι ικανές από μόνες τους να δικαιολογήσουν οποιονδήποτε περιορισμό θεμελιωδών δικαιωμάτων», επισημαίνουν οι Λετονοί δικαστές.

Την ίδια στιγμή, η ΓΣΕΕ αποφάσισε να απορρίψει το αίτημα του υπουργού Εργασίας για την έναρξη διαλόγου για τα εργασιακά, χαρακτηρίζοντας τα προτεινόμενα προς συζήτηση μέτρα ως "ακραία και αντεργατικά". Επανέλαβε δε, την πρόθεση της να μην προσέλθει σε καμιά διαπραγμάτευση για το Ασφαλιστικό, παρά μόνο στην αρμόδια Κοινοβουλευτική επιτροπή. Ενώ δηλώνει έτοιμη να προσφύγει κατά της κυβέρνησης στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας, αλλά και σε Ευρωπαϊκά και διεθνή δικαστήρια δηλώνει η ΓΣΕΕ, καταγέλλοντας ωμή παρέμβαση στις Συλλογικές Διαπραγματεύσεις και παραβίαση συνθηκών και νόμων.

Σχόλιο: Η απόφαση του Λεττονικού δικαστηρίου, δημιουργεί ένα ευρωπαϊκό δεδικασμένο, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μην ληφθεί υπόψιν σε παρόμοια προσφυγή τόσο σε Ελληνικά όσο και διεθνή δικαστήρια, δεδομένου ότι το εθνικό Σύνταγμα (το οποίο ευτυχώς καμία κυβέρνηση δεν μπορεί ν' αλλάξει εύκολα κατά το δοκούν) υπερέχει οποιασδήποτε διακρατικής συμφωνίας. Ας ελπίσουμε ότι η ΓΣΕΕ θα προσφύγει σύντομα, γιατί οι πρόσφατες εξελίξεις στο ασφαλιστικό (το οποίο η κυβέρνηση έχει αλλάξει ήδη δύο φορές προς το χειρότερο τον τελευταίο μήνα) είναι ιδιαίτερα δυσοίωνες για όλους.

Πηγή: "Καθημερινή", "Ελευθεροτυπία" / Ένα πολύ ενδιαφέρον σχετικό άρθρο του εργατολόγου, καθηγητή Α. Μητρόπουλου μπορείτε να βρείτε εδώ.

Το άσχετο της ημέρας: Όπως όλοι ξέρετε έγινε χθες ο διαγωνισμός της Eurovision - Η ελληνική συμμετοχή βρίσκεται εδώ. Αξιοπρεπέστατη εμφάνιση - καλή θέση (8η) που με λίγη τύχη θα μπορούσε να ήταν και καλύτερη (διαφορά 4ης-8ης θέσης 9 πόντοι) - υπέροχος ο κεμετζές (ποντιακή λύρα). Και επιτέλους ελληνικός στίχος...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όντως το Σύνταγμα υπερισχύει διακρατικών συμφωνιών. Όπως το θέμα είναι το κατά πόσο θίγονται θεμελιώδη δικαιώματα (η συζήτηση είναι στη λέξη "θεμελιώδες") και το κατά πόσο προσβάλεται το κράτος δικαίου (δηλαδή το κατά πόσο δημιουργούνται πολίτες πολλαπλών ταχυτήτων ως προς τα θέματα ασφάλισης).

Δε διαφωνώ ότι οι αλλαγές στο ασφαλιστικό είναι εξαιρετικά δυσάρεστες και πρακτικά κάνουν συμπληρωματικά, ιδιωτικά συστήματα ασφάλισης μονόδρομο.

Αναρωτιέμαι όμως, αν ακυρωθεί δικαστικά το όποιο νέο πλαίσιο μέτρων, πως θα προχωρήσει η χώρα στην εκταμίευση των κεφαλαίων που χρειάζεται.

Ενεργός Πολίτης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ενεργός Πολίτης είπε...

Δεν είμαστε συνταγματολόγοι οπότε δεν μπορούμε ν' απαντήσουμε για την νομική υπόσταση του θέματος. Πάντως τα πάντα είναι θέμα ανάγνωσης - στην Λεττονία το είδαν έτσι και οι περισσότεροι Έλληνες συνταγματολόγοι κρίνουν ανάλογα. Όταν πάει το θέμα εκεί ας το κρίνουν οι ειδικοί.
Σε μια πιο ευρεία ανάγνωση του θέματος πάντως, η άποψη μας είναι η εξής: Από τη στιγμή που εγγραφόμαστε σ' ένα ασφαλιστικό ταμείο, στην ουσία μπαίνουμε σ' ένα συμβόλαιο με τον ασφαλιστικό φορέα. Έχουμε κάποιες υποχρεώσεις και κάποια δικαιώματα. Δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή των όρων του συμβολαίου μονομερώς σε καμία περίπτωση. Όπως ο καθένας μας δεν μπορεί ν' αποφασίσει μόνος του να καταβάλει μικρότερες εισφορές (σημειωτέον ΚΑΙ κατά τον κ.Λοβέρδο τ'ασφαλιστικά ταμεία στην Ελλάδα έχουν τις υψηλότερες εισφορές σ' όλη την Δυτική Ευρώπη, αναλογικά με το εισόδημα των εργαζομένων) έτσι και το ταμείο ή ο διαχειριστής του δεν μπορεί να αυξάνει το όριο συνταξιοδότησης ή την μείωση της σύνταξης κατά το δοκούν.
Για το 2ο ζήτημα που τίθεται: Δεν μας αρέσουν οι τεχνητοί μονόδρομοι, όπως αυτός που έχουμε μπει τώρα και μάλιστα με αποικιοκρατικές συμφωνίες. Χωρίς να θέλουμε ν' ανακαλύψουμε τον τροχό, έχουμε γράψει πολλές φορές στο παρελθόν για τους διαφορετικούς δρόμους που μπορούσαμε να είχαμε ακολουθήσει: Δεν έχουμε διαβάσει πουθενά γιατί δεν έγινε προσπάθεια προς άλλες κατευθύνσεις ή αν έγινε γιατί προτιμήθηκε το ΔΝΤ (με ευρωπαϊκή κάλυψη). Να σημειωθεί ότι τόσο ο κος Παπανδρέου όσο και ο κος Παπακωνσταντίνου ρωτήθηκαν επ' αυτού σε συνεντεύξεις τύπου - απάντησαν με υπεκφυγές χωρίς να αναφερθούν εξιδικευμένα (και επειδή δε θέλουμε να μπούμε σε κουβέντα του γιατί θα έπρεπε να δοθεί εξήγηση, θεωρούμε ότι είναι δικαίωμά μας να μάθουμε - αν έγιναν αποτυχημένες προσπάθειες για άλλου τύπου λύσεις και όντως δεν υπήρχε άλλος δρόμος, ο κόσμος θα το καταλάβαινε).
Επομένως, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα, ότι ακόμα και τώρα υπάρχουν άλλοι δρόμοι - και αφού πήραμε και την πρώτη δόση (την οποία θα ξεπληρώσουμε έτσι κι αλλιώς) έχουμε χρόνο να το ψάξουμε καλύτερα, χωρίς δικαιολογίες.